Istota dodatków mieszkaniowych
Dodatek mieszkaniowy to świadczenie pieniężne, które pozwala na częściowe pokrycie kosztów utrzymania mieszkania, gdy najemca lub właściciel nie może samodzielnie ponosić wydatków z tym związanych. Dodatki przyznawane są na ich wniosek.
Osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy pobiera stosowny wniosek i zwraca się do Zarządcy lokalu, który potwierdza: tytuł prawny do zajmowanego lokalu, adres zamieszkania wnioskodawcy, nazwę i siedzibę zarządcy domu, powierzchnię użytkową, sposób ogrzewania lokalu i wody, wyposażenie w instalację gazu przewodowego oraz kwotę uiszczonych wydatków mieszkaniowych za miesiąc poprzedzający dzień złożenia wniosku.
Dodatek mieszkaniowy przyznaje się na okres 6 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia wniosku.
Dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 0.5% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, obowiązującego w dniu wydania decyzji.
W przypadku rozbieżności między deklarowanymi dochodami, a faktycznym stanem majątkowym oraz liczbą osób faktycznie zamieszkałych w lokalu upoważniony pracownik socjalny przeprowadza wywiad środowiskowy.
Organ odmawia przyznania dodatku mieszkaniowego, jeżeli w wyniku przeprowadzenia wywiadu środowiskowego ustali, że:
- występuje rażąca dysproporcja pomiędzy niskimi dochodami wykazanymi w złożonej deklaracji, a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy, wskazującym, że jest on w stanie uiszczać wydatki związane z zajmowaniem lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego) wykorzystując własne środki i posiadane zasoby majątkowe,
- faktyczna liczba wspólnie stale zamieszkujących i gospodarujących z wnioskodawcą jest mniejsza niż wykazana w deklaracji,
- wnioskodawca odmawia złożenia oświadczenia o stanie majątkowym,
- niewyrażenie zgody na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego.
Wypłatę dodatku wstrzymuje się, jeżeli osoba, której przyznano dodatek mieszkaniowy nie reguluje na bieżąco należności za lokal.
