Aktualności 2015

Wyruszyliśmy na pierwszy w tym roku rajd rowerowy. Jako cel obraliśmy sobie ruiny kościoła z XIII wieku w Gryżynie. Po drodze zobaczyliśmy lodownię z drugiej połowy XIX wieku, która służyła jako prototyp lodówki dla mieszkańców Gryżyny. Gdy dotarliśmy do ruin, wysłuchaliśmy legendy związanej z tym miejscem, a potem ruszyliśmy w dalszą trasę. Łącznie pokonaliśmy 22 km i jak na pierwszy raz po zimie to osiągnęliśmy bardzo dobry wynik. Bilans rajdu to dużo uśmiechu i dwie przebite opony.

ie mówili, że to „Rudy102” i tu nie było wątpliwości. Następnie zwiedziliśmy amfiteatr znajdujący się w tym stuhektarowym parku. Odważni mogli zejść na dół, ale wielu z nas zostawiało siły na to, co jeszcze mieliśmy zaplanowane. Udaliśmy się na Stary Rynek i o godzinie 12 wyczekiwaliśmy na poznańskie koziołki, które przyciągają tłumy pod zegar ratusza. Podziwialiśmy piękne kamienice, mogliśmy przyjrzeć pracom archeologicznym, które są aktualnie prowadzone na „Starym”. 

Gdy Koziołki zasygnalizowały południe udaliśmy się do poznańskiej Fary. Tam już pod okiem przewodnika zwiedzaliśmy wnętrze świątyni, a także jej tajemnicze podziemia. Największe wrażenie zrobił na nas chyba jednak widok z kapitularza. Następnie po posiłku cześć wycieczki zwiedzała Stary Rynek, a część udała się nad Wartę do najbardziej alternatywnego miejsca w Poznaniu jakim jest kontenerART. Zachwycaliśmy się tym, jak z niczego można wyczarować coś tak niesamowitego. W drodze powrotnej podziwialiśmy Zamek Przemysła. Dzień jak najbardziej udany.
Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Po raz drugi Środowiskowy Dom Samopomocy w Lesznie zorganizował konkurs muzyczny pod hasłem „Piosenka na wesoło”, który odbył się 28 maja 2015r . Próby do niego rozpoczęły się od momentu  otrzymania zaproszenia. Nasz Dom reprezentowali : Jacek, Marcin i Marzena. Pan Jacek przedstawił dwie piosenki: Eleni – „Po słonecznej stronie życia” oraz Akcent – „Chłopak z gitarą”. Marcin piosenkę Gielniaka „Buzi, buzi”, natomiast Marzena utwór Maxela „Lekcja miłości”.

Po zaprezentowaniu się wszystkich zaprzyjaźnionych placówek w ogrodzie ŚDS odbyło się grillowanie kiełbasek i wspólne biesiadowanie. Nie zabrakło też podziękowań ze strony kierownik ŚDS Leszno za piękne występy artystyczne, gratulacje i drobne upominki. Z imprezy muzycznej wróciliśmy zadowoleni i pełni pozytywnej energii.

ie mówili, że to „Rudy102” i tu nie było wątpliwości. Następnie zwiedziliśmy amfiteatr znajdujący się w tym stuhektarowym parku. Odważni mogli zejść na dół, ale wielu z nas zostawiało siły na to, co jeszcze mieliśmy zaplanowane. Udaliśmy się na Stary Rynek i o godzinie 12 wyczekiwaliśmy na poznańskie koziołki, które przyciągają tłumy pod zegar ratusza. Podziwialiśmy piękne kamienice, mogliśmy przyjrzeć pracom archeologicznym, które są aktualnie prowadzone na „Starym”.

Gdy Koziołki zasygnalizowały południe udaliśmy się do poznańskiej Fary. Tam już pod okiem przewodnika zwiedzaliśmy wnętrze świątyni, a także jej tajemnicze podziemia. Największe wrażenie zrobił na nas chyba jednak widok z kapitularza. Następnie po posiłku cześć wycieczki zwiedzała Stary Rynek, a część udała się nad Wartę do najbardziej alternatywnego miejsca w Poznaniu jakim jest kontenerART. Zachwycaliśmy się tym, jak z niczego można wyczarować coś tak niesamowitego. W drodze powrotnej podziwialiśmy Zamek Przemysła. Dzień jak najbardziej udany.
Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Maj to nie tylko piękna pogoda, kwitnące drzewa i zakochani w parku. Maj to również miesiąc, w którym świętujemy Dzień Godności Osoby Niepełnosprawnej. Tradycyjnie spotkaliśmy się z wieloma ośrodkami dla osób żyjących z niepełnosprawnością, by wspólnie celebrować ten dzień. Bawiliśmy się podczas występów wokalnych jak i tanecznych naszych kolegów podopiecznych z różnych ośrodków, a także uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy z Kościana. Usłyszeliśmy hity muzyki rozrywkowej oraz prezentację układu tanecznego w rytmie cha-cha. Na Placu Wolności odbywał się coroczny kiermasz prac wykonanych pod okiem pani Anny Grupińskiej-Nadobnik przez uczestników naszego Domu. Dużo serca wkłada się w wykonanie tych dzieł, które reprezentują naszą pracę i działalność uczestników naszej placówki. Stoły uginały się od pyszności przygotowanych z okazji tego ważnego dla nas święta. Po występach uczestnicy imprezy bawili się podczas zabawy tanecznej.

ie mówili, że to „Rudy102” i tu nie było wątpliwości. Następnie zwiedziliśmy amfiteatr znajdujący się w tym stuhektarowym parku. Odważni mogli zejść na dół, ale wielu z nas zostawiało siły na to, co jeszcze mieliśmy zaplanowane. Udaliśmy się na Stary Rynek i o godzinie 12 wyczekiwaliśmy na poznańskie koziołki, które przyciągają tłumy pod zegar ratusza. Podziwialiśmy piękne kamienice, mogliśmy przyjrzeć pracom archeologicznym, które są aktualnie prowadzone na „Starym”. 

Gdy Koziołki zasygnalizowały południe udaliśmy się do poznańskiej Fary. Tam już pod okiem przewodnika zwiedzaliśmy wnętrze świątyni, a także jej tajemnicze podziemia. Największe wrażenie zrobił na nas chyba jednak widok z kapitularza. Następnie po posiłku cześć wycieczki zwiedzała Stary Rynek, a część udała się nad Wartę do najbardziej alternatywnego miejsca w Poznaniu jakim jest kontenerART. Zachwycaliśmy się tym, jak z niczego można wyczarować coś tak niesamowitego. W drodze powrotnej podziwialiśmy Zamek Przemysła. Dzień jak najbardziej udany.
Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Dnia 21 maja 2015 roku, wyruszyliśmy ku  północy aby zobaczyć stolicę Wielkopolski. Poznań przywitał nas piękną pogodą tuż u podnóży Cytadeli, która była pierwszym punktem naszego planu dnia. Chłopacy byli wniebowzięci gdy zobaczyli co kryje w sobie Muzeum Uzbrojenia. Wozy bojowe, broń palna, umundurowanie, samoloty i śmigłowce. Chętnie fotografowali się przy różnego rodzaju sprzęcie. Naszym przewodnikiem mógłby zostać Michał, gdyż jego pasją są również militaria. Bez problemu nazywał samoloty czy też czołgi.

Gdy naszym oczom ukazał się T-34, wszyscy jednogłośnie mówili, że to „Rudy 102” i tu nie było wątpliwości. Następnie zwiedziliśmy amfiteatr znajdujący się w tym stuhektarowym parku. Odważni mogli zejść na dół, ale wielu z nas zostawiało siły na to, co jeszcze mieliśmy zaplanowane. Udaliśmy się na Stary Rynek i o godzinie 12 wyczekiwaliśmy na poznańskie koziołki, które przyciągają tłumy pod zegar ratusza. Podziwialiśmy piękne kamienice, mogliśmy przyjrzeć pracom archeologicznym, które są aktualnie prowadzone na „Starym”.

Gdy Koziołki zasygnalizowały południe udaliśmy się do poznańskiej Fary. Tam już pod okiem przewodnika zwiedzaliśmy wnętrze świątyni, a także jej tajemnicze podziemia. Największe wrażenie zrobił na nas chyba jednak widok z kapitularza. Następnie po posiłku cześć wycieczki zwiedzała Stary Rynek, a część udała się nad Wartę do najbardziej alternatywnego miejsca w Poznaniu jakim jest kontenerART. Zachwycaliśmy się tym, jak z niczego można wyczarować coś tak niesamowitego. W drodze powrotnej podziwialiśmy Zamek Przemysła. Dzień jak najbardziej udany.
Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Uroczysty przemarsz i prezentacja drużyn rozpoczęły IX Spartakiadę Integracyjno-Sportową w Górze. Podczas wielu konkurencji nasi uczestnicy dawali z siebie wszystko, aby zdobyć główną wygraną. Niestety tym razem mimo zaangażowania nie udało się stanąć na podium. Zajęliśmy siódme miejsce, ale nie to jest najważniejsze. Najważniejsza była gra fair play oraz integracja z innymi środowiskowymi Domami Samopomocy. Okazało się, że w najtrudniejszej naszym zdaniem konkurencji jaką była gąsienica zawalczyliśmy o finał. Nie spodziewaliśmy się, że za tę konkurencję otrzymamy aż 7 na 8 możliwych punktów. Pokazaliśmy że w konkurencjach zespołowych jesteśmy bardzo dobrzy, bo w końcu jesteśmy jedną wielką rodziną i razem strzelamy do tej samej bramki. Za rok jubileuszowa Spartakiada i tam  będzie jeszcze lepiej.

ostateczną rozgrywką organizatorzy zaprosili nas na poczęstunek, a skoro maj to i nie obyło się bez grillowania. Po smacznej strawie wróciliśmy na salę Łazienki gdzie pozostało już tylko trzech zawodników. Po każdym rzucie publiczność oklaskiwała uczestników, czuć było atmosferę finału. Siłą Mieczysława okazała się celność i opanowanie dlatego też reprezentując Nasz Dom wywalczył II miejsce, więc wróciliśmy z pucharem. 

Po ogłoszeniu wyników konkursu była przysłowiowa minuta dla fotoreporterów, która dopełniła charakter zawodów.

e, sałatki, swojskie jadło, czy też wyroby rękodzielnicze. 

Poznańska Malta tego dnia idealnie zbilansowała mainstream z alternatywą. Dla każdego znalazło się coś ciekawego, a nie lada gratką okazała się wystawa zabytkowych aut.

Na miejsca, gotowi, START…

Na linii startu ustawili się biegacze, którzy pokonali dystans ponad 11 km, okrążając dwukrotnie Jezioro Maltańskie. Następnie wyruszył marsz Nordic Walking i tu już do pokonania było jedno okrążenie, które wynosiło 5,7 km.

Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Cisza, skupienie, obranie celu i rzut w wyznaczony punkt. Oprócz tego wiele szczęścia. Tak właśnie minął nam 12 maja podczas III turnieju w Darta im. Wilhelma Tella w Kościanie, organizowanego przez Ośrodek Wsparcia z Kościana. W rywalizacji udział wzięło 7 drużyn, w tym nasz Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie, który reprezentowany był przez Mieczysława Cwojdzińskiego, Ewę Odważną i Piotra Wdowickiego. Nie zabrakło też kibiców dopingujących naszych. Zaczęliśmy jako pierwsi. Atmosfera robiła się coraz bardziej gorąca, gdyż zależało nam na sukcesie naszych. Konkurs miał charakter indywidualny i gdy część osób odpadała przed ćwierćfinałami, to wśród tych osób nie było naszych zawodników. W pierwszym ćwierćfinale odpadł Piotr Wadowicki, a w półfinale Ewie nie poszczęściło się i musiała zająć miejsce na trybunie, z której mocno kibicowaliśmy Mieczysławowi, gdyż przeszedł do finału. Przed ostateczną rozgrywką organizatorzy zaprosili nas na poczęstunek, a skoro maj to i nie obyło się bez grillowania. Po smacznej strawie wróciliśmy na salę Łazienki gdzie pozostało już tylko trzech zawodników. Po każdym rzucie publiczność oklaskiwała uczestników, czuć było atmosferę finału. Siłą Mieczysława okazała się celność i opanowanie dlatego też reprezentując Nasz Dom wywalczył II miejsce, więc wróciliśmy z pucharem.

Po ogłoszeniu wyników konkursu była przysłowiowa minuta dla fotoreporterów, która dopełniła charakter zawodów.

e, sałatki, swojskie jadło, czy też wyroby rękodzielnicze. 

Poznańska Malta tego dnia idealnie zbilansowała mainstream z alternatywą. Dla każdego znalazło się coś ciekawego, a nie lada gratką okazała się wystawa zabytkowych aut.

Na miejsca, gotowi, START…

Na linii startu ustawili się biegacze, którzy pokonali dystans ponad 11 km, okrążając dwukrotnie Jezioro Maltańskie. Następnie wyruszył marsz Nordic Walking i tu już do pokonania było jedno okrążenie, które wynosiło 5,7 km.

Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Zimą odliczamy metry na których lądowali skoczkowie, mówimy o tym kto wygrał mecz, kto mistrzem, a kto przegranym. Są imprezy sportowe, które łamią konwenanse. Wówczas nie liczy się czas na mecie, ilość strzelonych goli czy też to czy skoczek przekroczył linię punktu konstrukcyjnego. Niewątpliwie taką imprezą jest „Bieg Na Tak” organizowany przez Stowarzyszenie „Na Tak” z Poznania. Sama idea biegu kłóci się z tym co spotykamy na miejscu, gdyż trasę można pokonać biegnąc, spacerując, jadąc na rolkach czy też iść techniką nordic walking.

Forest Gump wypowiedział pewne zdanie, które zainspirowało mnie do napisania tego tekstu: „ Zawsze jak gdzieś szedłem to biegłem”. Czyż nie jest tak, że dla jednych spacer może być już biegiem, a dla innych trucht spacerem? Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Tu każdy był zwycięzcą. Ideą imprezy była pomoc osobom niepełnosprawnym ze Stowarzyszenia „Na Tak”. Sam start był już cegiełką, a dodatkowo na miejscu zorganizowano wiele atrakcji, które czekały na biegaczy. Stoisko z bieżniami na których można było wybiegać 10 zł na konto organizatora, oryginalne stoiska z bardzo alternatywnym zatowarowaniem takim jak pyszne koktajle owocowe, sałatki, swojskie jadło, czy też wyroby rękodzielnicze.

Poznańska Malta tego dnia idealnie zbilansowała mainstream z alternatywą. Dla każdego znalazło się coś ciekawego, a nie lada gratką okazała się wystawa zabytkowych aut.

Na miejsca, gotowi, START…

Na linii startu ustawili się biegacze, którzy pokonali dystans ponad 11 km, okrążając dwukrotnie Jezioro Maltańskie. Następnie wyruszył marsz Nordic Walking i tu już do pokonania było jedno okrążenie, które wynosiło 5,7 km.

Gdy tylko dowiedzieliśmy się o imprezie, to w Środowiskowym Domu Samopomocy w Kościanie zawrzało. Szybko zapisywaliśmy się na zawody, gdyż w naszym przekonaniu warto pomagać. Podczas marszu słońce dodawało nam energii, a z naszych twarzy uśmiechy nie znikały. I choć Środowiskowy Dom Samopomocy w Kościanie to ośrodek wsparcia dla osób żyjących z niepełnosprawnością to nikt nie narzekał na to, że marsz za długi czy że droga pod górkę. Wiedzieliśmy po co idziemy, a cel przyciągał nas jak magnes w stronę mety.

To był nasz pierwszy raz, ale wiemy już dziś, że za rok znów ruszymy. Ruszymy bo warto.

Będąc nad Maltą pozwoliliśmy sobie również na odrobinę szaleństwa i skorzystaliśmy z letniego toru saneczkowego. Endorfiny tego dnia były na odpowiednim poziomie i chcielibyśmy życzyć sobie i Wam takiej kumulacji szczęścia na co dzień.

Po raz kolejny odwiedziliśmy ŚDS Kąkolewo, aby zaprezentować nasze umiejętności taneczne. Zatańczyliśmy cha-cha do piosenki M. Buble. Taniec wszystkim się bardzo podobał co było słychać, bo oklaskom nie było końca. W nagrodę za występ nasz Ośrodek dostał odtwarzacz CD i drobne upominki.

Nasi podopieczni, kolejny raz, odwiedzili schronisko dla zwierząt bezdomnych w Gaju. Mogli zobaczyć nowo wybudowane wybiegi, boksy i basen, który lada moment zostanie napełniony wodą. Duże wrażenie zrobiło na nich profesjonalne SPA dla zwierząt.

Ale najwięcej radości sprawił im spacer z czworonogami. Co niektóre osoby nie mają w swoim domu psa, więc była to dla nich okazja do wzięcia go na ręce i przytulenia.

y i ich wdzięki. Musiało być z pompą, bo przecież dwa dni później było święto mężczyzn i tak po cichu liczyliśmy na rewanż J

y i ich wdzięki. Musiało być z pompą, bo przecież dwa dni później było święto mężczyzn i tak po cichu liczyliśmy na rewanż J

y i ich wdzięki. Musiało być z pompą, bo przecież dwa dni później było święto mężczyzn i tak po cichu liczyliśmy na rewanż J